Tot 1775 stond er, min of meer op dezelfde plaats, de zetel van de lokale macht, een enorm gebouw van het type «halle», vergelijkbaar met de vleesmarkt die nog steeds bestaat in Luik, maar met één verdieping. In de 18e eeuw bloeide Verviers dankzij het wolwerk en bleef de bevolking groeien. De autoriteiten besloten toen een stadhuis te bouwen in verhouding tot zijn rijkdom.De Luikse architect Jacques-Barthélemy Renoz, destijds bekend om vele prestaties, werd gekozen. Hij bouwde dit gebouw in de stijl van die tijd, de neoklassiek. Een totale symmetrie, exterieur en interieur, decoraties zonder franje en het gebruik van ijzer. De gevel bestaat uit een voorlichaam met drie vakken, geflankeerd door twee vleugels, met trappen, die ook drie baaien elk omvatten.De ramen van de twee niveaus zijn verschillend; die van de eerste, omhooggebouwd door een draperie en een krachtige larmier, zijn halfrond, terwijl die van het tweede niveau, omhooggebouwd door een sleutel versierd met een mascaron en het ondersteunen van een laurierslinger, rechthoekig zijn.Het gebogen fronton draagt het wapen van de stad, omringd door laurierkransen en omlijst door twee peuters (één met een shuttle, de andere een thistle, twee emblemen van de wolindustrie). Onder het fronton betekent de inscriptie toegevoegd op verzoek van Pierre David, de eerste burgemeester na de onafhankelijkheid van ons land, «Reclame, het beschermen van de mensen», dat het openbaar maken van de zittingen van de gemeenteraad de mensen beschermt.Een achthoekige campanile kronen het gebouw, vindt plaats een klok wijzerplaat, alle bekroond door een radiale bol.