Het centraal station van Verviers ontstond in 1925, in een tijd dat Verviers zijn welvaart dankte aan de wolindustrie. Een meer "centraal" station was dus nodig dan het station in het westen, met een directe lijn en vooral een weergave van onze welvaart, werd gebouwd. 

De plannen voor het centraal station werden opgesteld door twee architecten: Charles Thirion en Emile Burguet. Deze laatste zette het project alleen voort na de dood van zijn collega in 1920. Het gebouw is geïnspireerd op de renaissancestijl en wordt gekenmerkt door de eenvoud van de lijnen en de homogeniteit van de architectonische elementen van de gevel. Het gebouw is van steen, maar de gevel aan de straatkant is van rode baksteen, zonder versiering. Op de gevel staan de standbeelden van de spinner en de wever, twee oude beroepen die verbonden zijn met het bewerken van wol! 

De voorzijde van het gebouw bestaat uit een grote boogvormige erker die de hal verlicht. Een wijzerplaat in een gebogen fronton met krullen bedekt het geheel met een gebroken paviljoendak. De ramen, in Art Nouveau stijl, zijn opvallend en van metaal. 

Bij de ingang, binnenin het station, bevindt zich een bas-reliëf dat herinnert aan de fabel "De haas en de schildpad" van Jean de la Fontaine. De haas zit vast voor een slagboom terwijl de schildpad op de trein stapt.