Het beeld werd gemaakt door Joseph-Antoine Van den Kerkhove, bekend als Nelson. 

Dokter, filosoof, magistraat, promotor van het burgerlijk huwelijk, stichter van scholen voor arbeiders met wie hij zeer nauw verbonden was. Hij sprak en onderwees de arbeiders van de Gris-Gevris en leerde hen lezen, in de overtuiging dat onderwijs aan iedereen moet worden gegeven en de beste manier is om vrijheid te bereiken. Grégoire-Joseph Chapuis werd in 1761 in Verviers geboren. Hij leerde zijn vak van zijn vader, een meester-onderwijzer, voordat hij zijn diploma behaalde. Hij was de eerste chirurg die een keizersnede uitvoerde in de streek van Verviers. Hij was ook verantwoordelijk voor de burgerlijke stand. 

Deze man die hield van rechtvaardigheid en solidariteit, een voorvechter van politieke en sociale hervormingen, werd gearresteerd, veroordeeld voor zijn ideeën, summier berecht en geëxecuteerd, voor "een voorbeeld". Teruggebracht uit Luik, gezeten op zijn doodskist, werd hij onthoofd op de Place du Sablon in Verviers. Dit plein zou in 1875 het "Martelarenplein" worden. Op 10 oktober 1880 werd het monument ter nagedachtenis van Chapuis officieel ingehuldigd door de liberale burgemeester Ortmans-Hauzeur. De werkzaamheden werden snel uitgevoerd omdat de gebeurtenis moest samenvallen met de 50e verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid. 

Het monument bestaat uit een vier meter hoge sokkel van arduin uit Écaussines, met daarop een bronzen beeld van dezelfde hoogte. De figuur staat rechtop met zijn hoofd naar de toekomst gekeerd en zijn benen iets uit elkaar, waardoor het mes dat hem doodde zichtbaar wordt. 

Op de wanden van de sokkel zijn inscripties aangebracht die de door Chapuis verdedigde waarden onthullen. 

Bij gebrek aan een afbeelding van het gezicht van Chapuis, zouden zijn gelaatstrekken zijn ontleend aan zijn neef Armand Wéber (waarvan iedereen de gelijkenis toegeeft).